O filmie nagrywanym obecnie przez Victorię już co nieco wiadomo. Między innymi znany jest tytuł, realizatorzy, miejsce kręcenia scen oraz ogólny zarys fabuły. Jednak zapewne dla nie jednego fana Victorii do niedawna zaskoczeniem było, że produkcja ''Push'' będzie filmową adaptacją sztuki napisanej przez Kristen Lazarian. Przestawienie ukazane zostało po raz pierwszy 11 października 2008 roku, w Reuben Cordova Theatre (Kalifornia), natomiast ostatni raz spektakl został odegrany 9 listopada 2008 roku. Mimo, że od premiery minęło już jedenaście lat producenci, w tym sama scenarzystka, dopiero teraz postanowili sztukę przenieść ze sceny na ekran. A ponieważ jest to adaptacja, cała fabuła filmu będzie się łączyła z wersją teatralną. Ale czy będzie identyczna jak w pierwotnym scenariuszu? Tego dowiemy się niebawem. Zatem o czym dokładnie opowiada ''Push''? Poniżej przeczytacie dość obszerną informację na ten temat; A także krótką historię początków spektaklu, w tym również wzmiankę na temat filmu aktualnie kręconego w Nowym Jorku.


KRÓTKA HISTORIA ORYGINAŁU ''PUSH''
W swoim pierwszym spektaklu, w Teatrze Licealnym w centrum San Diego, Push zdobył nagrodę Fritza Blitza za Nowe Sztuki, zwyciężając w każdej kategorii, łącznie z Wybitnym Dramaturgiem. Push był chwalony w San Diego Tribune ("Lazarian deals a winner with Push") i innych lokalnych gazetach. Push otrzymał wiele wyróżnień, w tym pierwsze miejsce w kategorii Stone Playwriting Award, a ostatnio został wyprodukowany w Theatre 40 w Beverly Hills. Push jest również tworzony jako film fabularny.

O CZYM OPOWIADAŁA SZTUKA PT:. ''PUSH'' ?
Owen (Grinnell Morris) to popularny reporter telewizyjny, żonaty z handlarzką sztuki Brooke (Julie Lancaster). Po raz pierwszy poznajemy tę parę podczas kolacji w modnej restauracji w Los Angeles z Adamem (Richard Horvitz), przyjacielem Owena od czasów Stanford, i żoną przedstawiciela handlowego Adama, Eleanor (Tisha Terrasini Banker).  Brooke reprezentuje Ansgara (Terence Leclere), utalentowanego, młodego niemieckiego malarza, a Owen nie jest zbyt zadowolony z ciągłych telefonów do Brooke. W międzyczasie Brooke ma swoje problemy z producentką Owena, która wydaje się zawsze monopolizować jego czas na sprawy osobiste.

Owen może mieć rację co do Ansgara. Następnego dnia, na spotkaniu pomiędzy artystą i dilerem, zalotny, młody, żonaty przystojniak mówi Brooke: "Nic na to nie poradzę, że się mną interesujesz." "Czy kochasz swoją żonę", pyta Brooke, na co odpowiada Ansgar, "Czy kochasz swojego męża?"  "Tak", mówi mu Brooke.  "Wtedy kocham moją żonę," mówi Ansgar, i natychmiast ją całuje. " Mówiłam ci, że kocham mojego męża," protestuje Julie.  "W porządku," mówi swobodnie Ansgar.  "Czasami rzeczy się po prostu zdarzają."

Kiedy Brooke nagle postanawia wyjechać do Nowego Jorku z powodu "problemu biznesowego, z którą muszę sobie poradzić", Owen nie jest tym faktem zbyt szczęśliwy, szczególnie wiedząc, że Ansgar też tam będzie. Czy Owen i Brooke nie planowali razem jechać do Nowego Jorku? Później tego wieczoru Owen jest zaskoczony, że Brooke nie jest w nastroju do miłości i zastanawia się, czy być może jakiś niemiecki malarz może być tego przyczyną. "Zabiłoby mnie, gdyby coś się wydarzyło z tym facetem", mówi jej, a potem sarkastycznie, "Miłej, trochę romantycznej ucieczki z twoim artystą", a następną rzeczą, którą wiesz, Owen spędza noc na kanapie w salonie - z wyboru.

Z Brooke poza Nowym Jorkiem, co to za zazdrosny mąż, ale wyjść na drinka z najlepszym przyjacielem Adamem, gdzie podchodzi do niego ponętna i zalotna fanka, brunetka o imieniu Amy (Meredith Bishop).  Adam musi odejść, zostawiając Owena z Amy, która ma więcej na myśli niż tylko zdobycie podpisu kronikarza na swojej serwetce.

Czy Owen i Amy ulegną w trochę małżeńskim bara-bara nie zostanie ujawnione tutaj, ale nawet jeśli ta recenzja to ujawniła, trochę informacji, to nie będzie nawet połowa z tego, co dzieje się dalej...
Źródła: [1] [2]